Cesarskie cięcie jest kojarzone jako alternatywa dla tradycyjnego porodu, jest to jednak interwencja chirurgiczna w ciało matki, z możliwymi powikłaniami. Stosuje się ją zazwyczaj przy wskazaniach zagrożenia zdrowia matki lub dziecka.
Zabieg cięcia cesarskiego jest operacyjnym sposobem ukończenia ciąży. Gdy istnieją wskazania do cięcia cesarskiego niezależne od ciąży – lekarz prowadzący przygotowuje przyszłą mamę do rozwiązania określając dokładną datę cesarki przypadającą zazwyczaj na kilka dni przed spodziewanym terminem.
Cesarskie cięcie – wskazania
Czasem wskazania do ukończenia ciąży pojawiają się na skutek powikłań ciąży – np. zatrucia ciążowego czy cholestazy. Również przy nieprawidłowym ułożeniu maluszka wykonywane jest cięcie cesarskie, gdy próba porodu naturalnego niosłaby za sobą ryzyko zagrożenia zdrowia dla dziecka i matki. W niektórych przypadkach – podczas porodu drogami natury – mogą pojawić się nagłe wskazania do cięcia cesarskiego – sytuacja położnicza niespodziewanie okazuje się zagrożeniem życia lub zdrowia mamy i dziecka, np. pojawiają się zaburzenia tętna płodu lub występuje nagłe krwawienie z dróg rodnych – cięcie cesarskie jest wtedy jedynym ratunkiem.
Jak każdy – nawet najmniejszy zabieg chirurgiczny – cięcie cesarskie niesie za sobą szereg zagrożeń. Mimo tego jest ono często preferowaną przez kobiety formą porodu, gdy obawiają się one bólu porodowego lub komplikacji w trakcie porodu. O wszystkich możliwych powikłaniach pacjentka jest informowana podczas przygotowania do zabiegu gdy podpisuje formularz świadomej zgody na zabieg operacyjny.
Cesarskie cięcie – przygotowania ciężarnej
Aby cięcie cesarskie mogło być wykonane pacjentka powinna być na czczo – od przynajmniej sześciu godzin nie jeść i nie pić żadnych płynów, przeciwwskazane jest nawet żucie gumy, gdyż wydzielana jest wtedy większa ilość śliny – która zalega w żołądku – stwarzając zagrożenie zachłyśnięciem podczas znieczulenia.
Wstępnym przygotowaniem do cięcia cesarskiego jest założenie opaski identyfikacyjnej. Na jej podstawie łatwo będzie sprawdzić dane pacjentki na przykład gdy zastosowane będzie znieczulenie ogólne. W dalszej kolejności przygotowuje sie pole operacyjne – pas skóry w dole brzucha. Miejsce to musi być pozbawione owłosienia – najczęściej położna goli dół brzucha podczas bezpośredniego przygotowania do zabiegu. Jeśli chcesz uniknąć krępującego golenia w szpitalu – wykonaj ten zabieg w domu sama, lub poproś partnera o pomoc. Następnie zakładany jest cewnik do pęcherza moczowego – nie jest to zabieg przyjemny, ale niestety konieczny – by podczas cięcia przepełniony pęcherz nie był przeszkodą w czasie operacji.
Cewnik zakładany jest na stałe, pozostanie w pęcherzu moczowym nawet na kilkanaście godzin – w zależności od rodzaju znieczulenia do zabiegu. Do żyły na prawym bądź lewym przedramieniu zakładany jest venflon i pobierana jest krew na wykonanie próby krzyżowej. Badanie to jest konieczne do przygotowania zapasu krwi dla pacjentki – na wypadek wystąpienia powikłań operacyjnych w postaci krwotoku. Ciężarne których wyznanie nie pozwala na przyjęcie krwi powinny wcześniej – jeszcze na początku ciąży – zgłosić ten fakt lekarzowi. Czasem istnieje konieczność dożylnego podania płynów nawadniających, każda pacjentka otrzymuje również jednorazową dawkę antybiotyku celem profilaktyki około operacyjnej.
Dalsza część przygotowań odbywa się na sali operacyjnej, w niektórych szpitalach nadal może nam towarzyszyć partner, inne ośrodki nie przewidują obecności osób postronnych na sali operacyjnej podczas zabiegu. Pielęgniarka kontroluje parametry życiowe, na klatce piersiowej zostają przyklejone elektrody do EKG, lekarz anestezjolog przygotowuje pacjentkę do znieczulenia. W zależności od rodzaju znieczulenia zostaniesz ułożona albo na wznak – do znieczulenia ogólnego, albo w pozycji kolankowo – łokciowej – do znieczulenia podpajęczynówkowego – w tej pozycji anestezjolog znieczuli skórę a następnie wykona nakłucie lędźwiowe i poda lek znieczulający do worka oponowego. Po kilku chwilach wrócisz do pozycji na plecach, a leki znieczulające zaczną swoje działanie. W tym czasie zostanie umyty i zdezynfekowany twój brzuch, lekarz wraz z asystą wykonają obłożenie pola operacyjnego którego celem jest zapewnienie sterylności. W tej chwili zespół operacyjny jest gotowy do zabiegu.
Cesarskie cięcie – przebieg
Nie musisz się obawiać że zabieg zacznie się za wcześnie i będziesz czuła ból. Lekarz anestezjolog dokładnie sprawdzi czy działa już znieczulenie podpajęczynówkowe, i czy jedynym odczuciem jest dotyk. W przypadku znieczulenia ogólnego lekarz sprawdzi skuteczność anestezji, a ty będziesz głęboko spała. W trakcie trwania operacji w znieczuleniu podpajęczynówkowym będziesz przytomna i będziesz słyszała wszystko co się wokół dzieje, anestezjolog na bieżąco będzie pytał o twoje samopoczucie. Możesz odczuwać wszystkie czynności lekarza wykonującego zabieg – dotyk na brzuchu, lekki ucisk, poruszanie całym brzuchem, lecz nie będziesz odczuwała bólu.
Lekarz po nacięciu skóry w dole brzucha – w linii bikini przystąpi do otwarcia cięciem mięśnia macicy, następnie delikatnie wydobędzie dziecko na świat, przetnie pępowinę i przekaże je pod opiekę neonatologa. Ten po osuszeniu dziecka zbada je, położna założy opaski identyfikacyjne i zabezpieczy przed ochłodzeniem ubierając je i zawijając w becik. Teraz noworodek trafi prosto w twoje ramiona, a położna pomoże ci się z nim przywitać. W tym czasie zabieg operacyjny będzie się zbliżał ku końcowi – lekarz po wydobyciu łożyska zeszyje kolejne warstwy, a ranę zabezpieczy sterylnym opatrunkiem. Nadal nie odczuwając bólu będziesz przewieziona wraz z dzieckiem na salę pooperacyjną. Tu przez najbliższe godziny będzie kontrolowany twój stan zdrowia, a szczęśliwy tata będzie mógł towarzyszyć ci i opiekować się nowo narodzonym dzieckiem.
Edyta Karwacka ? Dąbska ? położna
fot. sxc.hu